Ξανά-γίνεται ομάδα, τώρα θέλει και σταθερότητα

Γράφει ο Αλέξης Σαββόπουλος

Ο Σάββας Παντελίδης αμέσως μετά το σπουδαίο διπλό στην Ξάνθη έσπευσε να προειδοποιήσει ότι αν δεν κερδίσει η ομάδα του και τον ΠΑΣ Γιάννινα, τότε θα είχε κάνει μια… τρύπα στο νερό. Ήξερε ότι η κούραση θα έπαιζε καθοριστικό ρόλο. Ο Μπάσα είχε το τρίτο 90λεπτο μέσα σε μια εβδομάδα, ο Κόρχουτ και ο Λάρσον που ήρθαν και πριν καλά-καλά μάθουν το ονόματα των συμπαικτών τους έπεσαν στα βαθιά, ο Τζανακάκης ελλείψει άλλου δεξιού μπακ, δεν είχε την πολυτέλεια να ξεκουραστεί και όσο περνούσε η ώρα στέρευε η ενέργεια.

Ο ΠΑΣ ταμπουρωμένος είχε κλείσει όλους τους διαδρόμους, δυσκολεύοντας τον Άρη, ειδικά στον άξονα αφού δεν είχε τον παίκτη να παίξει πίσω από τις γραμμές και να «ντουμπλάρει» τον Διαμαντόπουλο. Η ομάδα του Σάββα Παντελίδη είχε υπομονή, είχε σίγουρα αυξημένη διάθεση και αυτοπεποίθηση μετά την νίκη στην Ξάνθη και έναν πολύ κεφάτο Ματέο που στο τέλος… καθάρισε.

Ο Σιώπης πίεζε ψηλά και έκοβε οριζοντίως και διαγώνια ενώ πάσαρε και σωστά, ο Δεληζήσης με τον Ροζ έπαιξαν καλά Μάνο και Αθανασιάδη (του Ροζ του ξέφυγε μόνο ο Τζημόπουλος στη μεγάλη ευκαιρία του ΠΑΣ) και γενικά μεσοαμυντικά ο Άρης με ένα γκολ παθητικό στα τελευταία τέσσερα ματς, μοιάζει να έχει βρει μια χημεία. Πραγματικά δύσκολη απόφαση για τον Παντελίδη τώρα που γύρισε ο Βέλεθ.

Ένα μπράβο αξίζει και στον Μαρτίνες που για δεύτερο ματς έρχεται από τον πάγκο και αλλάζει ισορροπίες, βάζοντας ακόμη μια δυσκολία στον προπονητή τώρα που προστίθεται στην εξίσωση ο Φετφατζίδης και ο Τόνσο. Από την μέση και μπροστά πλέον ο Άρης έχει πληθώρα επιλογών και σε παιχνίδια σαν το χθεσινό θα φανεί η χρησιμότητά της προσθήκης.

Στέκονται πολλοί στη σιβυλλική δήλωση του Σάββα Παντελίδη ότι ήταν η πρώτη φορά που ένιωσε μέλος της ομάδας. Βαθιά ανθρώπινη δήλωση του προπονητή του Άρη που έχω την αίσθηση ότι ήθελε να πει πολλά περισσότερα για την δύσκολη, πολύ δύσκολη προηγούμενη εβδομάδα για τον ίδιο και τους ποδοσφαιριστές. Για τον ίδιο, ισχύει μάλλον από την μέρα που πάτησε το πόδι του στο Βικελίδης. Οι τριγμοί της ήττας από τον Λεβαδειακό, ταρακούνησαν συθέμελα το οικοδόμημα, έφεραν τον ίδιο κοντά στην πόρτα της εξόδου και ίσως να έφευγε και πριν τον αγώνα στα Πηγάδια, αν δεν έβαζε μπροστά τα στήθη του ο Κωνσταντίνος Διαμαντόπουλος που μια κάποια δικαίωση χθες θα την αισθάνεται.

Κρατάω, κάτι επίσης πολύ σημαντικό που προκύπτει από τη χθεσινή βραδιά στο Βικελίδης. Το πνεύμα ενότητας και συσπείρωσης που έβγαλε η ομάδα. Βγήκαν κάποιοι παίκτες μπροστά, παρέσυραν και τους υπόλοιπους και στη δύσκολη στιγμή μετά την ήττα στη Λιβαδειά, το πήραν πάνω τους και το γύρισαν. Το βλέπεις στον τρόπο που παίζουν, που πανηγυρίζουν, το αναγνώρισε και ο κόσμος που ανέκτησε χθες τον συνεκτικό του δεσμό με την ομάδα.

Ο Άρης «πάτησε» σε θέση Ευρώπης, και χρειάζεται μια σταθερότητα ώστε όχι μόνο να κατοχυρώσει τη συγκεκριμένη θέση αλλά να κυνηγήσει και την 4η με δεδομένο ότι τον Ατρόμητο τον έχει στην έδρα του. Οι δυο νίκες δίνουν και την ηρεμία που κάποια στιγμή χάθηκε ώστε ο προπονητής να δουλέψει με μεγαλύτερη άνεση σε τομείς του παιχνιδιού που θέλουν κι άλλη βελτίωση τώρα που ολοκληρώθηκε η ενίσχυση. Δουλειά στις στατικές φάσεις, βελτίωση του επιθετικού πλάνου ανάπτυξης, ενσωμάτωση των νέων αποκτημάτων. Άλλο όμως να δουλεύεις με την θηλιά στον λαιμό κι άλλο με το… χαμόγελο που επέστρεψε η χαρά.